بهانه ی زندگی من

 

وقتی می خوام برات بنویسم همه ی واژه هارو گم می کنم 

تو یه بهانه ای  

بهانه ای برای زندگی.. 

بهانه ای برای لبخند این دختر تنها که جز تو و نگاه زیبای تو چیزی نمی خواد  

نمی دونی و قتی می گی * دوستت دارم* چه حس زیبایی رو دارم  

حس پرواز تا به اوج  

اونم باتو . . . 

با تو که به بالهای شکسته ی من پرپرواز دادی ! 

اغوش گرم تو بهانه ای برای زندگی منه  

که اگه نباشی  

لحظه های آبی من رنگ غربت رو به خودشون می گیرن . 

کاش دستای تو تا ابد توی دستای من باشن.. 

کاش هیچ نگاهی نتونه چشمای قشنگ تو رو از الهه بگیره  

کاش این زندگی  

فقط بودن تورو بهانه کنه ! 

میخوام برات شعر بگم ولی من که شاعر نیستم  

من یه عاشقم  

عاشق گرمای اغوش تو  

عاشق حرفای سپید و پر احساس قلب تو.. 

کاش میشد  

من بودم  

تو بودی 

باروون و یک خیابون دراز تا انتهای عشق 

دوستت دارم بهانه ی زندگی من !