باز آسمون بغض کرده ...انگار دلش گرفته از خیلیا...نسیم دلشکسته برگ های پاییزی رو بغل میکنه و من اینجا دارم از دلتنگی هام میگم....از یه دختر تنها با همه ی دل گرفته ش!از دختری با تما احساسش...از قلبی که تو سینه نیمه جونه....از احساس سردرگمی که لحظه هامو باروونی میکنه
دیگه هیچی مث گذشته نیست !نه پاییز نه باروون...و نه حتی من !!!
منی که از من دور افتاده م ....منی که ماه هاست با خودم غریبه م....
بدون فکر کردن نوشتن کار سختیه ولی وقتی دلت میگیره دیگه فکر کردن یادت میره و شروع میکنی به قطار کردن واژه ها....
واژه هایی از جنس احساس و پاییز ....
*پای پنجره نشستم ....کوچه خاکستریه باز زیر باروون....من چه دلتنگتم امروز....*
بعضی وقتا فکر میکنم اگه رو به روی آینه وایستم یه ادم صادق و دلتنگ رو می بینم !البته این فقط مال غروباس !مال اون لحظه ای که همه به آسمون خیره میشن و میگن*غروب امروز چه دل تنگی داشت بخدا*
از نسل آدمای غمگین فقط ما موندیم...بقیه انگار دیوونه شدن وانگار.....!
فقط ما موندیم و احساس بارونیه زخم خورده ای که وقتی پاییز میشه بغضش میشکنه !
وقتی پاییز میشه ما میشیم همسفرش....
همسفر اون لحظه ای که توی نیمه شب باروون با تموم دلتنگیش خودشو به پنجره ی اتاقمون می کوبه و اجازه میده کمی هم بغضش بشیم...همزادش بشیم....همسفرش بشیم و....
دلتنگی شاید تو روز فراموش بشه ولی اون چیزی که می مونه تو تاریکیه !اون لحظه که اون خوابه ولی تو تا سحر اشک میریزی.....
این لحظه های تو هیچ وقت فراموش نمیشن....مث کتک هایی که تو کوچیکی خوردی و هنوز تلخیش گوشه ی دلت یه خونه ی سیمانی ساخته....مث غربت غریبیه دلت تو شب عید که برای نخوردن شیرینی شبا تا صبح بالشتتو خیس میکنی.....
چه غریبه دل ماها....
میشکنه و ساکته....بغض میکنه و آرومه.....اشک میریزه و ....
* دل من دنیا رو شناختی دل من....مرد و نامردا رو شناختی دل من....عشق آدما رو شناختی دل من...*
واااااااااااااااااای الهه معرکه بووووووووووووووووود
دلم گرفته
دلم تنگههههههههههههههههه
خدایااااااااااااا کمکم کن...................